Jemig, we hebben weer een groots avontuur beleefd. Gisteren is het gelukt om met de aanhanger en de boot te vertrekken uit Progreso. Na 3x uitchecken 3 ochtenden achter elkaar, zijn we nu niet meer terug gekomen in hotel Yakunah, pfjoe...
Nadat we hadden gezegd dat we hoopten diezelfde dag niet meer terug te komen, hebben we ze gedag gezegd en zijn naar Remko gegaan. Hij vroeg of we nog iets wilden drinken, maar ik wilde zo snel mogelijk weg. Ik wist op dat moment nog niet dat dat een hele goede zet was van mij.
We gingen eerst het reservewiel ophalen. Daarna richting de trailer met boot. De aanhanger zag er ontzettend verroest uit en het moest eigenlijk gewoon fout gaan. Eerst de trailer aan de auto koppelen. Toen de lichten die we hadden gekocht aansluiten. Johan ging eerst de lichten testen, remlichten en gewoon licht, okay, maar de signalen voor alarm, links en rechts afslaan werkten niet. Niet goed aangesloten door Toyota. Nou ja, dan maar zonder knipperlichten. De lampen zijn grote magneten, dus ze konden zo aan de zijkanten van de trailer worden gekleeft. Nou ja......als de kabels lang genoeg zijn......2e tegenslag. De kabels waren te kort. Het kwam niet tot aan de achterkant en ze konden ook niet links en rechts worden geplaatst, want.......die kabel was ook te kort. Okay, dan maar 2 lichten aan de linkerkant van de trailer, je wilt toch gezien worden, als het donker is.
vast gekoppeld
dat is hem dan
klaar voor vertrek...
Nou, alles zat vast gekoppeld en nu konden we eindelijk gaan. Remko zou ons richting de grote weg begeleiden. We waren van zijn grond af gereden de weg op en we hadden de 1e drempel in de straat, nog geen 200 meter gereden en we hoorden allebei een geluid, waarvan we eigenlijk niet wilden weten wat het was. We keken allebei achterom en zagen dat de trailer los was geschoten. Gelukkig was alles goed vast geketend met extra kettingen, dus de trailer en boot konden niet een andere route op gaan, behalve onze auto inrijden, wat gelukkig ook niet is gebeurd, omdat we bijna stilstonden toen het gebeurde.
los geschoten....
...roestig???
Tsja, en wat moesten we nu? Eerst hebben we de trailer weer op de kogel geplaatst en hebben de boel aan de kant gezet. Ingestapt bij Remko en naar een winkel voor een andere koppeling voor op de kogel, weer terug bij de boot, kregen de mannen de bouten niet los van de verroeste trailer.....ehm, toch naar een monteur die hij kent rijden en een paar sleutels gehaald, daarmee lukte het ook niet......nu toch maar rijden met de hele zaak naar de monteur, heel voorzichtig. Deze wees weer naar de overkant, die mensen zouden het moeten kunnen. Daar kwam een mannetje met spullen, Remko zijn vrouw Martha, dochter en nog een man, die zijn paspoort kwijt is en bij hem verblijft/werkt/dj speelt, waren ook al gekomen. Uiteindelijk is het ding gedeeltelijk vervangen en vastgezet. Ondertussen was er ook al een motormuis langs gereden, omdat we met zijn allen dubbel geparkeerd stonden op een best wel drukke weg.
de hulptroepen...
vele handen.....
denk je alles te hebben gehad? Hahahaa....
Maar nu konden we eindelijk op weg. Na deze ervaring heb je dus eigenlijk al geen zin meer om de hele rit van Progreso naar Puerto Morelos te rijden, pfff. Normaal is het al 4 uur rijden en nu heb je een aanhanger. We waren al bijna buiten Progreso, waar wij stonden en het was ondertussen geen ochtend meer. Door al dat gedoe was het ineens 13.26uur toen we weg reden. We begonnen heel voorzichtig en het ging allemaal goed. Maar je zit toch niet lekker in de auto, na zoiets. Benzine ging ineens ook een stuk sneller op met die aanhanger, hahaa. Gelukkig is het hier minder duur dan in NL, wij hebben een 80 liter tank. Op de tolweg werden we bij een militair checkpoint aan de kant gehaald. Daar staan allemaal mannen met grote geweren en er stond ook een soort minitank, ik durfde er geen foto te maken. Je weet maar nooit hoe ze reageren. Verder geen bijzonderheden en we mochten weer door rijden.
...eindelijk, op weg....
...rijdt onwennig...
We hoefden nog maar een klein stuk, we zaten bijna op de snelweg naar Puerto Morelos, en toen......zwaailichten achter ons en er werd iets omgeroepen door de speaker van de auto van de federale politie. Johan deed net of hij niets begreep, we hadden nl. geen nummerplaat voor de aanhanger, uhum...... Voor 1x een stuk rijden? De papieren voor de boot waren allemaal in orde, maar die nummerplaat. En natuurlijk de lampen. De man zou een ander oproepen die engels sprak, shit, maar we mochten wel door rijden richting Puerto Morelos. De auto bleef achter ons aanrijden en later ging hij ons voorbij en stond ons ergens op te wachten. Hier moesten wij aan de kant.
een corrupte politie agent
Jammer, je moet weten dat ze hier dus erg corrupt zijn. Johan was uitgestapt en het mannetje vroeg om allerlei papieren en ging zijn leesvaardigheid testen. Begon alles hardop voor te lezen. Ik zat in de auto en Johan bleef maar heen en weer lopen voor andere papieren. Ondertussen was er ook een ander bijgekomen. Het duurde allemaal, en het duurde allemaal. Het mannetje zei op een gegeven moment de boete voor rijden zonder nummerplaat is zoveel, en Johan zei maakt niet uit ik betaal het wel. Ik was toen ook net buiten en zei tegen hem 'you want your beer money, we are almost in Puerto Morelos?' Hij keek mij aan en zei tegen mij 'you are the boss, you understand'. Ahaa!!! Daar kwam de aap uit de mouw. Hij begon toen over een boete, maar zonder bon??? Dus Johan heeft ze allebei geld gegeven, en we hebben een escorte richting Puerto Morelos gekregen. Ondertussen was het al rond 19.30uur toen wij aankwamen. De boot staat nu geparkeerd, schuin tegenover het pand.
We zijn niet meer gaan kijken naar het huis, dat was ik in ieder geval al helemaal vergeten, maar we zijn gaan eten in het centrum bij Olé Pepe. Daar kwam Isaias met een vriendin ook eten, dus daar hebben we nog even gezellig mee gekletst.
eten, Isaias en vriendin
Daarna nog even bij Erika langs en toevallig was daar net een mannetje uit Brazilië spullen aan het showen/verkopen, gigantisch grote edelstenen bewerkt met zilver. Hij is een zilversmid. Van alles wat hij maakt is er maar 1 sieraad. Antonio en Lourdes waren er ook en die hadden wij al heel lang niet gezien, dat was dus ook weer even gezellig. Toen waren we allebei zo moe, dat we naar huis zijn gegaan. Lekker douchen en slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten